Scena Filipińska

Filipiny nie są jakoś mocno rozwiniętą sceną larpową. Mimo sporej populacji państwo rozrzucone jest na setki wysp, niezbyt bogate i miotane wieloma niepokojami. Wydaje się, że głównym ośrodkiem larpów jest zamożniejsza i bezpieczniejsza północ kraju. Najstarsze wydarzenie, o jakim udało mi się dowiedzieć miało miejsce w 2011 roku w Baguio na północ od stolicy. 

Nieliczni rozmówcy, z którymi udało mi się zamienić kilka słów, wskazują, że dostęp do kultury innej niż masowa online jest niski. Najbliżej temu do grup HEMA oraz Arnis, czyli szkół filipińskiej sztuki walki. Warto zaznaczyć, że duża część społeczności ma silne związki ze sceną cosplayową. 

Większą aktywność w ostatnim czasie wywołało wydarzenie Ren Faire PHz 2023. Odbywać się ma dorocznie i jest elementem tradycji reneissance faire — pierwszym na Filipinach. Łączy ono elementy okołolarpowe/fabularne z targami, promocją sportów lokalnych i pokazami kultury XV-XVI wieku. Wywołało ono boom w społeczności, tak boferowej, jak i bardziej fabularyzowanej. Wydarzenie gromadzi powyżej tysiąca odbiorców, a regularne spotkania związanych z festiwalem grup regionalnych kilkanaście. 

Kolejnym ważnym ośrodkiem jest Cebu na wyspie o tej samej nazwie (raczej centralnie położona), szczególnie dzięki inicjatywie MainQuest Cebu, która w 2024 roku przyciągnęła 250 uczestników. Wydarzenie to miało charakter larpa przygodowego fantasy osadzonego w fikcyjnym królestwie Najarune.

Inne ważne społeczności to grupy Invicta (działająca w stolicy i Baguio) i Rainforest Renegades, obie to związane z reneissance faire bardzo aktywne społeczności/gildie, które spotykają się mniej więcej raz w tygodniu lub co najmniej dwa razy w miesiącu. 

Larpy na filipinach muszą radzić sobie z wieloma przeszkodami. Poza kwestiami bezpieczeństwa i odległości oraz pewnej dominacji cosplayu i sztuk walki, są to koszty organizacji wydarzeń larpowych. Są one relatywnie wysokie w porównaniu do średnich dochodów. Pewnym wyzwaniem wydaje się też “maczyzm”, potrzeba określania zwycięzcy i przegranego, a więc silna rywalizacja. Filipińskie larpy muszą też radzić sobie z szerszymi problemami społecznymi, takimi jak nierówności ekonomiczne i ograniczona mobilność społeczna.